HER TERCİH BİR VAZGEÇİŞMİŞ... /Ayşen Ilgın

Her tercih bir vazgeçişmiş. Vazgeçtiklerim ve yerine koyduklarım için biriktirdiğim, sandıklarda sakladığım, naftalinlere boğduğum pişmanlıklarım var benim. Eskimesine, unutulmasına izin vermediğim. Bilakis yaraların üzerinden geçip kanattığım, canımı yakmak için tekrar tekrar hatırladığım pişmanlıklarım var...

Pişmanlıklarımın da haklı sebepleri vardı oysa. İçimde alev alev yanan korkularım vardı mesela. İnfazımın en güçlü savunmasıydı onlar. Yüreğimin gölgesindeki aklımı ipten alıp, yerine kocaman boşluklar bırakan pişmanlıklarımı gömmüşlerdi.

Ama eminim en büyük pişmanlık seninkiydi. Çünkü biliyordun ki, bir gitme demene gebeydi her şey. Aklım da, kalbim de, korkularım da, mağluptu gitme deyişine. Ne olurdu sanki “Gitme” deseydin. “Etme “deseydin. Af dileseydin. Affetseydin...

Şimdi ne benim keşkelerim olurdu. Ne vazgeçtiklerim. Ne de her gün başka bir hüzün doğuran ihtimallerim olurdu. Ne yıktığım, acıttığım yüreğinin ahlarını almış olurdum. Ne de yüreğinde gitmeme izin vermenin pişmanlığı olurdu...

Belki de yanılmış olurduk. Bilemeyiz ki. İnsanın aklı hep tercih etmediğinde kalmıyor mu sanki...

Ama en azından keşkeler, belkiler, yaşanmamışlık izleri olmazdı kader kumbaramızda...

İster tercih de, ister vazgeçiş. Sonuçta içinde pişmanlık, kısmet değilmişli cümleler, birbiri ardına doğan keşkeler ve her şarkıda sızlayan bir yürek var...

AYŞEN BOZKUŞ