Günlerin Köpüğü Fransız yazar Boris Vian ile tanıştığım bir kitap ama kesinlikle son olmayacak. Ben Boris Vian'ı çok sevdim. Bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine okudum. Çok yalın bir dili olmasına rağmen kitabı anlamakta önce zorlandım. Gerçekle hayal arasında gidip geldim. Kitabı kapatıp ne tür bir şey okuduğumu araştırdım. Çünkü Boris Vian'ın müthiş bir hayal gücü var. Sürrealist akımın esaslı örneklerinden olan kitapta her şey çok sıra dışı. Kapı sesini bir elin çıplak popoya vurduğundaki sesle betimleyen yazarın evcil bir de faresi var. Bir yerde bu kitap için saçmalamakla mükemmelliği bir arada yakalamış yorumunu okumuştum. Güzel bir yorum olmuş. Yazar aynen öyle yapmış. Ardı ardına akan cümlelere kendinizi öyle kaptırıyorsunuz ki, bir aşk hikayesi okuduğunuzu sandığınızda Vian fantastik bir şekilde araya girip okuduğunuz kitabın kendi hayal gücü olduğunu yer yer hatırlatmak gereği hissediyor. Bazen çizgi film tadında bir kitap okurken, bazen de kendinizi satırlardaki müzikle ödüllendiriyorsunuz. Jean Paul Sarte, caz gibi kültürel birikime ışık tutarken makineleştirilen insan konusu gibi bazı toplumsal olayları da mizahi bir alaylıkla vurguluyor. Hikayesini anlatırken bunu öyle gerçekçi yapıyor ki, bir ara evimdeki güneşin azaldığını hissettim. Yürüyüşe çıktığımda önümden küçük bir fare geçti. Çiçeklerimi suladım sık sık ve gözüm Sarte'nin eserlerine takıldı. İşin büyüsü konuda değil, anlatım ve hayal gücünde olsa da konuyu yazmıycam, zaten başte wikipedia olmak üzere her yerde bulabilirsiniz. Mutlaka okunması gereken bir eser dedikten sonra biraz Boris Vian'dan bahsetmek istiyorum;
1920-1959 yılları arasında yaşayan Boris Vian, Fransız, yazar, şair, müzisyen, şarkıcı, gazeteci, senarist, oyuncu, eleştirmen, çevirmen ve maden mühendisi. Vernon Sullivan takma adıyla da yazmış. Daha çok müzisyenliği ve roman, oyun yazarlığıyla tanınmış.
26 yaşında Günlerin Köpüğü, Mezarlarınıza Tüküreceğim ve Pekin'de Sonbahat kitaplarını yazmış. Günlerin Köpüğü'nü 2 günde yazdığı iddia ediliyor. Son romanı Yürek Söken'den sonra yazmayı bırakıp iki kardeşiyle beraber Fransa'nın en iyi amatör caz grubunu kurmuş. Kısa hayatına 10 roman, 42 kısa hikaye, 7 tiyatro eseri, 400 şarkı, 4 şiir kitabı ve caz eleştirileri sığdırmış.
Boris Vian'ın yazdığı oyunlardan Generallerin Beş Çayı Tiyatro Ayakbağı tarafından ve şehir tiyatroları da İmparatorluk Kuranlar sahnelenmekte.
Bu da dinlediğim bir kaç eserinden benim favori Boris Vian parçam; iyi dinlemeler
http://www.youtube.com/watch?v=5qXkV1e6yZY
cok güzel bir kitaba benzıyor...
YanıtlaSilEn güzel kitabı "günlerin köpüğü" idi. Zaman geçtikçe kıymetlenen kitaplardan bu da. İleriki zamanlarda boris'i hatırladıkça daha çok seveceksin. Uyarayım: diğer kitaplarında çok fazla şiddet var ve neredeyse bambaşka bir Boris var. Salt bu kitabı ile bile yüksek oktavlı bir övgüyü hak ediyor. İncelemen çok güzel olmuş hemşo, iyi okumalar ;)
YanıtlaSilTeşekkür ederim. Yekta Kopan filcusu adlı bloğunda bugün bir post paylaşınca geçen ay okuduğum bu kitabı blogda yazmadığımı anımsayıp hemen ekledim. Tavsiyen için teşekkürler hemşo, Boris'i tanıdım sayende, hem de en güzel kitabıyla. Bir de müziğine vuruldum, bugün de bir çok kez dinledim. Boris'in hayal gücü ve birikimi kıskanılası. Ne kadar övsek azdır
YanıtlaSilMutlu bir sonla bitmesini delicesine istediğim hikâye mutsuzlukla biter; ama , Colette’in de söylediği gibi, sonu acı bitse bile her aşk ayrı bir mutluluktur. Dilerim ki bir gün Borıs Vian’ın dediği olur: Sonunda kitleler haksız, bireyler haklı çıkar.
YanıtlaSil