BEYOĞLU RAPSODİSİ / AHMET ÜMİT

Twitter takipçilerim bilir. Biraz sıkıntıyla, isyan iletileriyle okudum Beyoğlu Rapsodisini. 200.sayfaya kadar ruhsuz, bildik bir hikaye dinledim, ee, ne var yani dedim. 200'den sonra hikaye öyle bir başladı ki, elimden bırakamadım.390 sayfalık kitap şimdiye kadar okuduğum kitaplar arasında en şaşırtıcı son unvanını hak etti. Kitabın sonunda öyle çok şaşırdım ki, hemen herkesten şüphelenmeme rağmen, katil o ana kadar düşünmediğim, asla da düşünmeyeceğim tek kişi çıktı. Polisiye anlamda kitabın son %50si oldukça başarılıydı.
Ahmet Ümit hikayesini anlatırken okuru Beyoğlu'nu yeniden keşfe çıkartıyor. Bilindik, bilinmedik, sokaklara, binalara, restoranlara, kafelere  götürüyor, zaman zaman da binaların tarihini fısıldamaktan geri kalmıyor. Bu konuda ise gayet başarılıydı.