Kaldırılan ama sallanamayan bir el,
Gece defalarca prova edilmesine, notlar düşülmesine rağmen
  vedalaşmayı bilmeyen bir dil
Kirpik boyası akar da, beni hep bu yüzüme bulaşan renkle hatırlarsın diye
  düşmemek için sıkı sıkıya tutunan bir göz yaşı,
Özel günlere sakladığım, kullanmaya kıyamadığım inci kolyemin 
  takılıp da bir yere, saçılması gibi birer birer düşen umutlarım,
Güçlü görünebilmek için iyice sıkılan, ortası ayrık dişlerim
Ve yapay tatlandırıcı tadında kocaman bir gülümseyişle uğurladım seni
  benim için hep hasret anlamına gelen tren istasyonundan.
Ray ray, vagon vagon uzaklaştırırken makinist seni,
Sıradan  şeyler söyleyen son cümlelerin tren sesinin tokluğunda çınladı kulaklarımda.
Sana harita ve gittiğin şehrin kitaplarını aldığım yerden
  kendim için seçtiğim Sezen şarkıları kaldı artık bana
AYŞEN ILGIN